در چند کانال جنبش سبزی و طرفدار دولت روحانی عضو هستم، در دانشگاهی که مشغول کارم، تشکلهای اصلاحطلب وجود دارند. فارغ از مواضع آنها در سیاست داخلی، برایم مایه تعجب است که این جماعت دغدغه ای به جز انتخاباتهای پیش رو و تحکیم قدرت خود ندارند. در زمانه ای زندگی می کنیم، که هفته ای نیست که یک اتفاق مهم در جهان رخ ندهد. اما ین جماعت هدف و انگیزه ای جز آن چه آمد برای خود متصور نیست، تو گویی آرمانی دیگر در مخیله یشان خطور نمی کند و درد هیچ همنوعی را جز آن سه نفر حصرزده جنبش سبز، احساس نمی توانند کرد. معتقدم که جریان سیاسی و اجتماعی بی آرمان، دیری نمی پاید و عن قریب با کسب اهداف مبتذلش، همچون نفتالین تصعید خواهد شد.
این جملات را مناسب مطلب قبلی دیدم:
هر که را همت او طعمه است، در زمره بهایم معدود گردد؛ چون سگ گرسنه که به استخوانی شاد شود و به پاره ای نان خشنود گردد. و شیر باز اگر در میان شکار خرگوش، گوری بیند، دست از خرگوش بدارد و روی به گور آورد. (کلیله و دمنه، باب شیر و گاو نر)
۱۳۹۴/۱۰/۱۵