به جای حرص خوردن بر مصادیق رد صلاحیت، به فکر اصلاح قواعد باید بود
معمولا پیش از برگزاری انتخابات مجلس، شاهد هیاهو و اعتراض بر سر رد
صلاحیت عده ای از داوطلبان هستیم. فارغ از اینکه حق با کیست، و آیا
هیئتهای اجرایی و نظارت بجا عمل کرده اند یا خیر، نمی دانم چرا کسی به فکر
اصلاح قوانین مربوطه نمی افتد تا لااقل قوانین آن قدر شفاف گردند که طرفین
و مردم نظاره گر، تکلیف خود را بدانند. قانونی که در آن از جمله موازین
صلاحیت نامزدی را اعتقاد به اسلام و جمهوری اسلامی و ولایت فقیه دانسته،
بی آنکه این اعتقاد که امری قلبی و البته ذومراتب و مشکک است را تعریف
نماید و برای آن معیارها و ضوابطی بین الاذهانی و قابل راستی آزمایی وضع
کند؛ بلاشک دست مجری را برای هر گونه اعمال ذوق و سلیقه باز گذاشته است.
مضحکتر از این قواعد بی قواره، خبرهایی است که رسما از چانه زنی رییس
جمهور و رییس مجلس با مصادر امر برای گرفتن صلاحیت داوطلبان می آید. این
همه دور از موازین عقلانی دموکراسی و حاکمیت قانون می نماید؛ لکن مع الاسف
قرار نیست اصلاح شود و کار به تعارف و چانه زنی همچنان خواهد گذشت.
تحلیلم از قضایا این است که به رغم ناراحتی ظاهری دو رییس قوه، این نتایج
برای صلاحیت ها کاملا به نفع جریان "برجامگرا" است؛ چرا که رادیکالهای
جریانات سیاسی قلمع و قمع شده و راه برای تشکیل یک مجلس گوش به فرمان و
منقاد رییس فعلی مهیاتر. مجلسی که بتواند امثال معاهدات ننگین و خانمان
برانداز برجام را در کمتر از بیست دقیقه تصویب کند، بی آنکه اندک صدایی در
آن به مخالفت شنیده نشود.
https://telegram.me/hashiesaz/60
۱۳۹۴/۱۰/۲۸
http://72sq.com/87165
Telegram.me/sq72_com